Εκατό χρόνια ιστορίας! Πρόσωπα και γεγονότα του Μεσοπολέμου σε Ελλάδα και Ρωσία, μετεμφυλιακές εδώ και (μετα)σταλινικές εκεί καταστάσεις, γραμμή ορατή μέχρι σήμερα. Ο ιστορικός χαρακτήρας του βιβλίου διαφυλάσσεται σχολαστικά, αλώβητος από το μυθιστορηματικό ύφος της αφήγησης. O "ιεραπόστολος" επαναστάτης του Μεσοπολέμου Μάρκος-Ochalis, μέλος του ΚΚΕ και του μπολσεβίκικου ρωσικού κόμματος, αποτελεί το βασικό πρόσωπο. Στην πρώτη πατρίδα καταδικάστηκε σε θάνατο, γλύτωσε και διέφυγε στη δεύτερη πατρίδα, την μεγάλη αγαπημένη σοσιαλιστική. Εδώ, η καταδίκη σε θάνατο και η εκτέλεση χώρεσαν σε μια μέρα. Έφυγε στα τριαντατρία του χρόνια, Μάρτιο 1938, σαν εχθρός του λαού, αποκαταστάθηκε είκοσι χρόνια αργότερα. Άφησε μια κόρη, στη Μόσχα, που έμαθε ποιος ήταν ο πατέρας της πριν λίγα χρόνια. Παράλληλες, εντυπωσιακά παρόμοιες οι διαδρομές των οικογενειών στις δυο χώρες· οι επίγονοι συναλλάσσονται ακόμη αμήχανα με τη δική του ιστορία. Έφυγε νωρίς ο Μάρκος, άφησε όμως πίσω τους συντρόφους κομμουνιστές του Μεσοπολέμου. Αρκετοί υπήρξαν θύματα των σταλινικών εκκαθαρίσεων. Οι επιζήσαντες είναι αυτοί είναι που κυρίως έγραψαν την ιστορία της αριστεράς για πολλά χρόνια και χρωμάτισαν την ιστορία της χώρας μας ως το τέλειωμα σχεδόν του 20ού αιώνα. Η γραμμή δεν φαίνεται να έσβησε· κρατώντας ή/και αλλάζοντας μορφές, διαπερνά και τις μέρες μας. "Αγαπητέ σύντροφε Στάλιν, ...ξαφνικά, στις 2:00 τη νύχτα στις 3 Ιανουαρίου 1938 συνελήφθηκα και άρχισε η τραγωδία μου. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, και στην αρχή σκεφτόμουν ότι ίσως να θέλουν να με χρησιμοποιήσουν σε κάποιο πολύ υπεύθυνο έργο, και να θέλουν έτσι να μάθουν περισσότερα για μένα και να με ελέγξουν. Αλλά δεν φαντάζεστε τη μεγάλη μου έκπληξη όταν ο ανακριτής μου είπε ότι συνελήφθηκα ως "πράκτορας" της ελληνικής κατασκοπίας. Δεν θυμάμαι ποτέ μου να έχω κλάψει, όμως εδώ έκλαψα. Έκλαψα σαν μικρό παιδί. Θα προτιμούσα χίλιες φορές να είχα πεθάνει. Ονειρευόμουν και αγωνιζόμουν ενεργά σε ολόκληρη την