"Η απεργία στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας το Σεπτέμβρη του 1980... είναι μια αφορμή. Όχι μόνο για να θυμηθούμε και να θυμίσουμε, αλλά για να φέρουμε στο σήμερα αυτό που έγραψαν εκείνες οι εργάτριες, εκείνοι οι εργάτες, οι τότε πρωταγωνιστές και οι σύντροφοι που ήταν στην πρώτη γραμμή. Και αν έχει αξία η θύμηση της μικρής τους ιστορίας, είναι γιατί δοσμένη στο σήμερα, στο τώρα, φέγγει το δρόμο μας στο μέλλον. Δεν είναι ίδιες οι συνθήκες, έχουν αλλάξει. Μας πήρε η αντεπανάσταση το φάρο το φωτεινό, αλλά δε σκοτεινιάσαμε· και ας ήρθαν τα πάνω-κάτω. Αλλά και αν ήρθαν τα πάνω-κάτω, το Κόμμα έσκυψε ξανά στη θεωρία και στη γραμμή του. Για να νικήσει η Επανάσταση την αντεπανάσταση και τα αφεντικά." (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)