Τα παιδιά στη Σερβία μεγάλωσαν με τον ήχο της σειρήνας και τους κρότους από τις βόμβες που έριχναν στις αυλές των σπιτιών, στα σχολεία και στα νοσοκομεία τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ. Μεγάλωσαν με το τραύμα, με την απώλεια, και με μια μεγάλη πληγή στο στήθος, για να τους θυμίζει την υποκρισία και την αδικία αυτού του κόσμου. Κάποια από τα παιδιά αυτά όμως, κατάφεραν να μεγαλώσουν, κρατώντας ζωντανό το παιδί μέσα τους. Έκαναν τις πληγές τους πηγή έμπνευσης και μετασχημάτισαν τις εμπειρίες τους σε ποιήματα και στίχους τραγουδιών. Η Tamara είναι ένα από αυτά τα παιδιά…