...Μέσα στη φοβέρα της ασέληνης και κατάμαυρης νύχτας αντικρίζω τις πρύμνες των συνοδών ν' απομακρύνονται προς τ' ανατολικά και τις πλώρες των αρματαγωγών να έρχονται από τα δυτικά. Είναι η πιο ευτυχισμένη ημέρα της μέχρι τότε ενεργής ναυτικής ζωής μου. Έσμιξα ψυχολογικά με τους χιλιάδες υποβρύχιους Κυβερνήτες, αυτούς που πολέμησαν και αυτούς που δεν πολέμησαν. Τους κάλεσα όλους κοντά μου. Τους ένιωσα να κοιτάζουν από το περισκόπιο μαζί μου και να υπολογίζουν την απόσταση και τα στοιχεία βολής της τορπίλης τους. Ένιωσα τη χαρά τους, την αγωνία τους, την ολοκλήρωση που επέτυχαν σαν άτομα και τη βίωση της ευτυχίας τους. Είναι η υποβρύχια συνείδηση που μας ένωνε τώρα σ' ένα συλλογικό σώμα με υπερβατική ύπαρξη στην ψυχή μας. Η κορύφωση της αγωνιώδους ανάσας μας και η επίτευξη αυτής της συνείδησης έφερναν τώρα την ποιότητα της ανώτερης συγκίνησης που ένοιωθα, και την ολοκλήρωση της πορείας του Κυβερνήτη, αντικρίζοντας τις πρύμνες που έφευγαν και τις πλώρες που έρχονταν...