Αστραποβροντά στη χώρα του ερέβους τι κι αν μου 'πανε για διάττοντες αστέρες λυχνίες φωτισμού δεν στέκουν πια στο χέρι ο θάνατος κάπου εκεί μου στήνει το καρτέρι. Ανέμελο κελάηδισμα στα δέντρα η μουσική είν' η ζωή που κρώζει από παντού και δυο στυφά αυτιά απ' του πολέμου τη βουή.