Ο Όμηρος ήταν για τον Πρεβελάκη μια απαραίτητη δομική παράμετρος αναφορικά με την συγκρότηση και ανάπτυξη του επιθυμητού ύφους αλλά και της αισθητικής ταυτότητος. Τα εν λόγω δεδομένα επηρέασαν χαρακτηριστικώς το μυθιστορηματικό έργο του Πρεβελάκη και το συνέδεσαν με την πρωτόγονη αθωότητα της ομηρικής ποίησης. Το εν λόγω βιβλίο ερευνά την πρόσληψη του ομηρικού έπους στην πεζογραφία του Ρεθύμνιου λογίου, αποτελώντας έτσι μια πρωτότυπη συμβολή στο συγκεκριμένο πεδίο.