"Ο Γκόγια παραμένει πάντοτε ένας μεγάλος, συχνά τρομακτικός καλλιτέχνης. Συνδυάζει την ευθυμία και την ισπανική σάτιρα της εποχής του Θερβάντες μ' ένα πνεύμα πολύ πιο μοντέρνο, ή έστω πολύ πιο ταιριαστό στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής: την αγάπη για το ασύλληπτο, την αίσθηση των βίαιων αντιθέσεων, τους φόβους που γεννά η φύση, τις ανθρώπινες φυσιογνωμίες που οι συνθήκες κάνουν παράξενα ζωώδεις... Η μεγάλη αξία του Γκόγια είναι ότι κάνει αληθοφανές το τερατώδες. Τα τέρατά του γεννιώνται βιώσιμα, αρμονικά. Κανείς δεν έχει φανεί πιο τολμηρός απ' αυτόν στην αναζήτηση του πιθανού παράλογου. Όλες αυτές οι παραμορφώσεις, οι κτηνώδεις φάτσες, οι διαβολικές γκριμάτσες είναι διαποτισμένες από ανθρωπιά". (Μπωντλαίρ)