Σε µια εποχή ευρύτατων κοινωνικών και οικονοµικών ανακατατάξεων σε εθνικό επίπεδο, ο χώρος της εκπαίδευσης επηρεάζεται από την εισαγωγή εκτεταµένων αλλαγών που επαναπροσδιορίζουν τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήµατος. Σε αυτό το πλαίσιο, πρόσφατα επανήλθε δυναµικά στον εκπαιδευτικό χώρο η συζήτηση για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών. Το ζήτηµα της αξιολόγησης αποτέλεσε πεδίο έντονης αντιπαράθεσης των εκπαιδευτικών φορέων τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ σηµαδεύτηκε από σειρά αποτυχηµένων κυβερνητικών πρωτοβουλιών. Η απουσία συναίνεσης οδήγησε το θέµα σε αποτελµάτωση. Το ελληνικό κράτος επιχείρησε να δώσει νέα ώθηση στη θεσµοθέτηση ενός αξιολογικού συστήµατος του εκπαιδευτικού προσωπικού της χώρας µε το Προεδρικό Διάταγµα 152/2013. Σε αυτό, ορίζεται πως ο θεσµός του Σχολικού Συµβούλου αποκτά κεντρικό ρόλο στην όλη προσπάθεια, αφού ενεργοποιείται ο ρόλος του ως αξιολογητή του παιδαγωγικού έργου των εκπαιδευτικών. Η παρούσα ερευνητική προσπάθεια επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στη διερεύνηση των απόψεων Σχολικών Συµβούλων Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης για το πλέγµα των ρόλων που υπηρετούν στο καθηµερινό έργο τους σε σύνδεση µε τις εξελίξεις στο ζήτηµα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Η επαναφορά του θέµατος στην εκπαιδευτική επικαιρότητα αποτελεί πρόκληση για όλα τα εµπλεκόµενα µέρη. Παράλληλα, δηµιουργεί πλήθος ερωτηµάτων για επιµέρους πτυχές του, όπως η σκοπιµότητα της αξιολόγησης και οι πραγµατικές δυνατότητες του εκπαιδευτικού συστήµατος να υποστηρίξει στην πράξη αξιολογικές διαδικασίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η διερεύνηση των απόψεων των Σχολικών Συµβούλων, ενός θεσµού που εξακολουθεί να αναζητά την ταυτότητά του, παρέχει ερευνητικά δεδοµένα για ένα ζήτηµα, στο οποίο η χώρα δεν κατόρθωσε να κάνει βήµατα προς τα εµπρός τις τελευταίες τρεισήµισι σχεδόν δεκαετίες.