"Τρελό" αγρίμι μέσα στη ζούγκλα της μεγαλούπολης, που μπορεί να είναι η Μόσχα, αλλά και οποιαδήποτε άλλη πολυάνθρωπη μητρόπολη του κόσμου μας, ο Φιοντόρ πασχίζει να βρει το νόημα της ζωής και της ύπαρξης μέσα από βίαιες ή και φονικές, ακόμα, πράξεις. Η γνωριμία του με μια ομάδα ιδιόμορφων περιθωριακών, ανάμεσα στους οποίους είναι ο θρησκόληπτος Αλιόσα, ο γερασμένος και ξεπεσμένος πανεπιστημιακός καθηγητής Αντρέι Νικίτιτς, η τρυφερή και γήινη Κλόντια, ο παρανοϊκός Πέτια και ο ανατριχιαστικός Ιζβίτσκι, θα δώσει καινούριες διαστάσεις στην απελπισία του και θα επενεργήσει ερεθιστικά στην αγριότητα του. Συνεχίζοντας την αιματηρή του πορεία και οδεύοντας από φόνο σε φόνο, θα καταλήξει στο ικρίωμα και θα αποδεχτεί ήρεμα, αδιαμαρτύρητα και με πραγματική όντως ανακούφιση την τιμωρία που θα τον γλιτώσει από την υπαρξιακή του αγωνία.