Οι Ινδιάνοι των Πεδιάδων είναι το πρότυπο για την αντίληψη και την εικόνα που έχουμε για τους "Ινδιάνους": έφιπποι πολεμιστές και κυνηγοί του αγριοβούβαλου. Αυτός ο πολιτισμός, όμως, διατηρήθηκε μόνο δύο αιώνες, από την εισαγωγή του αλόγου κατά τον 17ο αιώνα έως την εξαφάνιση του βούβαλου τον 19ο αιώνα. Σ' αυτό το διάστημα οι φυλές των Πεδιάδων έγιναν όχι μόνο το επίκεντρο της πολιτικής του εποικισμού των ΗΠΑ, αλλά και της επιστημονικής -και ιδιαίτερα της ανθρωπολογικής- μελέτης. Στον παρόντα τόμο παρουσιάζεται ο "παραδοσιακός" τρόπος ζωής των Ινδιάνων των Πεδιάδων μέσα από κείμενα γνωστών εκπροσώπων της αμερικανικής σχολής της Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας. Τα κείμενα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων: την παραδοσιακή παραγωγή, τον υλικό πολιτισμό και τις τέχνες, τις μορφές συγγενειακής και κοινωνικής οργάνωσης, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τελετουργίες, τη μυθολογική παράδοση, την ιστορία. Αρκετά στοιχεία αυτού του πολιτισμού ανήκουν στο παρελθόν, όπως η στηριγμένη στο κυνήγι του βουβαλιού οικονομία και ο υλικός πολιτισμός. Άλλα διατηρήθηκαν στο χρόνο, όπως ο δεσμός και η οργάνωση της συγγένειας ή ο ρόλος του οράματος, και άλλα, νέα στοιχεία, εντάχθηκαν, όπως κάποια θρησκευτικά κινήματα, σε έναν πιο σύγχρονο τρόπο ζωής. Η ιστορία των Ινδιάνων -και ιδιαίτερα των φυλών των Πεδιάδων- είναι γεμάτη πολεμικές και πολιτικές συγκρούσεις με τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, οι οποίες συστηματικά επιδίωξαν, και πέτυχαν, να περιορίσουν τα δικαιώματα και την επικράτεια τους. Χρειάστηκε να φτάσουμε στη δεκαετία του '60, όπου, παράλληλα με άλλα κοινωνικά κινήματα, οι ιθαγενείς Αμερικανοί κατόρθωσαν να αναπτύξουν μια νέα ταυτότητα.