Είναι η γλώσσα αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους από τα άλλα ζώα, όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί; Ή μήπως τα ζώα μιλούν τις δικές τους γλώσσες, μεταξύ τους και προς εμάς; Σε αυτό το απρόβλεπτο και διαφωτιστικό βιβλίο η Εύα Μέιερ διερευνά τέτοιου είδους ερωτήματα. Μας μιλά για τον Άλεξ, τον γκρίζο παπαγάλο που ήξερε περισσότερες από εκατό λέξεις, και την Τσέισερ, το τσοπανόσκυλο που είχε ταλέντο στη γραμματική. Μας παρουσιάζει τη Γουάσο, τον χιμπατζή που ανατράφηκε από ανθρώπους μαθαίνοντας τη νοηματική γλώσσα, τον Κόζικ, τον ελέφαντα που μιλούσε στους ανθρώπους στη δική τους γλώσσα ενώ στη θηλυκή σύντροφό του στη γλώσσα των ελεφάντων, και τον Νοκ, τη λευκή φάλαινα που μιμούνταν την ανθρώπινη ομιλία. Επισημαίνει επίσης πως οι σκύλοι είναι ικανοί να ερμηνεύσουν το γρύλισμα των άλλων σκύλων και πως οι πίθηκοι μάρμοζετ μιλούν ο καθένας με τη σειρά του, διδάσκοντας μάλιστα τη συγκεκριμένη δεξιότητα στα παιδιά τους. Οι Γλώσσες των ζώων έρχονται να μας δείξουν ότι η γλώσσα είναι πιο πλούσια και ευρεία από όσο φανταζόμασταν και ότι η ουσιαστική έκφραση δεν προϋποθέτει ανθρώπινες λέξεις. «Τα δελφίνια φωνάζουν το ένα το άλλο με το όνομά του. Οι μέλισσες έχουν χορούς μέσω των οποίων δίνουν συμβολικές πληροφορίες. Οι κυνόμυες προειδοποιούν για τους ανθρώπους και περιγράφουν τη μορφή και την ταχύτητά τους, αντικείμενα που έχουν πάνω τους, το χρώμα των μαλλιών και των ρούχων τους. Αυτά τα ζώα δεν αποτελούν εξαίρεση. Παντού στο βασίλειο των ζώων ομιλούνται γλώσσες [...]. Όλο και περισσότερο φαίνεται πως τα ζώα επικοινωνούν μεταξύ τους με πολύ πιο σύνθετο τρόπο από όσο πιστεύαμε [...]. Αυτή η μελέτη επικαλείται φιλοσοφικά ερωτήματα: Μπορούμε να αποκαλούμε την επικοινωνία των άλλων ζώων γλώσσα; Μπορούμε να μιλήσουμε με άλλα ζώα και, αν ναι, πώς; Είναι η ανθρώπινη γλώσσα ξεχωριστή, ή μήπως είναι όλες οι γλώσσες με τον δικό τους τρόπο ξεχωριστές; Τι είναι τελικά η γλώσσα; Πρέπει να προσεγγίσουμε τα ζώα διαφορετικά, τώρα που φαίνεται πως είναι γλωσσικά όντα; Όταν διαβάσετε τις Γλώσσες