Η μελέτη των σχέσεων του βασιλιά Όθωνα με τη Μ. Βρετανία αφενός δίνει πολύτιμες πληροφορίες για τη μοναρχία εκείνης της περιόδου και αφετέρου φωτίζει το γεωπολιτικό περιβάλλον της εποχής (Pax Britannica), τα εθνικά συμφέροντα και την εξωτερική πολιτική τόσο του διπόλου Μ. Βρετανίας και ελληνικού βασιλείου όσο και των υπόλοιπων διεθνών δρώντων, καθώς και του εσωτερικού πολιτικού περιβάλλοντος. Προς τούτο, η παρούσα διερεύνηση –μέσα από την αντίστοιχη βουτιά στον τύπο της εποχής και στο Foreign Office– λαμβάνει ως αφετηρία τη δεύτερη κρίση του Ανατολικού Ζητήματος (1839-1841), όπου και παγιώνεται η θέση της Μ. Βρετανίας ως προς το status quo της περιοχής, γεγονός που ο Όθων για μια σειρά από λόγους αδυνατεί να αντιληφθεί και να προσαρμόσει στην εξωτερική πολιτική του βασιλείου του. Η ανατροφή του άνακτα και άλλοι ψυχολογικοί παράγοντες διαμόρφωσαν μια προσωπικότητα που δεν μπορούσε να διαχειριστεί μια οξύμωρη και συνάμα εκρηκτική αποστολή: να ηγηθεί ενός νεότευκτου οικονομικά δυσπραγούς βασιλείου που δεν γνώριζε τι εστί Βιομηχανική Επανάσταση, ασφυκτιώντας στα στενά του σύνορα και λόγω του ελέγχου των Μεγάλων Δυνάμεων, να ηγηθεί ενός λαού που επιζητούσε την εθνική του ολοκλήρωση και ενός πολιτικού προσωπικού, ξενόφερτου και γηγενούς, που είχε επιδοθεί σε έναν αδηφάγο ανταγωνισμό κάρπωσης ανώτερων θέσεων και ισχύος. Η ανάλυση κατέληξε στον εντοπισμό των ψηφιδίων που σχηματίζουν το παζλ στις σχέσεις Όθωνα και Μεγάλης Βρετανίας που ο ίδιος ο Όθων, προσφυώς, είχε αποκαλέσει «θλιβερή κωμωδία». Μια θλιβερή κωμωδία απέναντι στην οποία ο μελετητής, καλείται να προσδιορίσει τους πομπούς και τους δέκτες εκατέρου της θλίψης και της ίδιας της κωμικότητας.