«Ο χρόνος είναι μάνα είναι το βιβλίο για το οποίο αισθάνομαι περήφανος. Επειδή δεν έκανα κανέναν συμβιβασμό», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Όσεαν Βουόνγκ. Τρυφερό, άγριο, πρωτοποριακό στη γραφή, συναισθηματικά οικείο, γράφτηκε λίγο μετά τον θάνατο της μητέρας του, την περίοδο της πρόσφατης καραντίνας. «Πενθούσα εγώ, πενθούσε ο κόσμος, το μόνο που μου απέμεινε ήταν να επιστρέψω στην ποίηση», λέει ο ίδιος. «Όλα όσα είχα γράψει ήταν μια προσπάθεια να την φροντίσω. Για εκείνη πήγα σχολείο, για εκείνη δούλευα – ήταν πηγή ζωής για μένα. Όταν την έχασα, δεν είχα κανέναν άλλο να απευθυνθώ. Και έτσι έγραψα για μένα».