Η γνώση της ψυχολογίας της εφηβικής ηλικίας θεωρείται απαραίτητη. Τα κυριότερα γνωρίσματα αυτής της ηλικίας είναι τα εξής: Πρώτο, οι έφηβοι είναι λάτρεις του απόλυτου. Αυτό σημαίνει ότι οι δάσκαλοι οφείλουν να είναι πρότυπα, δηλαδή απαλλαγμένοι από μεγάλα ελαττώματα. Δεύτερο, οι νέοι ζουν το φόβο της μοναξιάς και γι' αυτό επιζητούν φιλίες συνομιλήκων τους. Επομένως ενδείκνυται να ενθαρρύνουμε τις εκλεκτές φιλίες. Τρίτο, οι έφηβοι είναι κατά κανόνα αντιφατικά όντα. Δηλαδή σε διάστημα λίγου χρόνου υποστηρίζουν τα τελείως αντίθετα πράγματα. Άρα οι δάσκαλοι δεν λαμβάνουν τοις μετρητοίς όσα λένε οι νέοι κάτω από το κράτος των πιεστικών αντιφατικών ενεργειών τους. Τέταρτο, οι νέοι κινούνται με ρυθμούς μεγάλης ταχύτητας. Και συμβαίνει αυτό γιατί και οι νέοι έχουν δικαίωμα ψυχαγωγίας στον ελεύθερο χρόνο τους. Με την ευκαιρία όλων των παραπάνω επιβάλλεται από τα πράγματα να μη παραφορτώνονται καθημερινά με πολλές κατ' οίκον εργασίες οι μαθητές. Ο καθηγητής της Τάξης διακριτικά παρακολουθεί για λογαριασμό των μαθητών την ανάθεση εργασιών στο σπίτι. Γιατί οι μαθητές, αν δεν έχουν χρόνο για παιχνίδι ή διάφορα «χόμπυ», αυτό σημαίνει ότι η μετέπειτα ζωή τους θα παρουσιάσει δυσκολίες. Για το παιδαγωγικό πρόβλημα της γενετησίου αγωγής δεν απαιτείται οπωσδήποτε ιδιαίτερο μάθημα, αλλά όλα τα μαθήματα να φωτίζουν τις διάφορες όψεις του σημαντικού θέματος (βιολογική, ψυχολογική, κοινωνική, πνευματική κ.ο.κ.). Τα μαθήματα πρέπει να διδάσκονται με μέθοδο. Εύστοχα είπαν ότι «χωλός εις ευθείαν οδόν καταφθάνει πρότερον δρομέως, όστις περιπλανάται». Τη μεθοδική διδασκαλία βοηθεί αφάνταστα πολύ το λεγόμενο σχέδιο μαθήματος που είναι ευέλικτο, προσαρμοζόμενο στην εκάστοτε διδακτική πράξη, αφού οι μαθητές είναι ζωντανοί οργανισμοί με ποικίλες αντιδράσεις. Οι κυριότερες μέθοδοι διδασκαλίας είναι η παραγωγική (αναλυτική κυρίως για τις μαθηματικές επιστήμες), η επαγωγική (συνθετική για της φυσικές περισσότερο επιστήμες) και η τελολογική ή κατανοούσα - ερμηνευτική για τις πνευματικές επιστήμες (θεο