Η εξασφάλιση των υλικών μέσων λειτουργίας του υδραίικου στόλου για τη συμμετοχή του στην Επανάσταση του 1821 υπήρξε αρχικά, σε τοπικό επίπεδο, μέλημα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας -πλοιοκτήτες, πλοίαρχοι αλλά και απλοί πολίτες συνεισέφεραν οικονομικά. Στη συνέχεια η κοινοτική συνδρομή ήρθε να αναλάβει μέρος από τις δαπάνες για τον στόλο και, τέλος, σε εθνικό επίπεδο η Κεντρική Διοίκηση επωμίστηκε, τόσο κατά την εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων όσο και μετά το τέλος του Αγώνα, αναδρομικά όλο το χρέος προς τους ναυμάχους. Τη διαδικασία χρηματοδότησης -καθώς και το μέγεθος των ναυτικών δαπανών της Ύδρας- θα επιχειρήσουμε να ανασυγκροτήσουμε και να παρουσιάσουμε εδώ, αξιοποιώντας πρωτίστως πρωτογενείς πηγές, δημοσιευμένες αλλά και αδημοσίευτες, αρχειακά τεκμήρια της υδραίικης Γραμματείας, στα οποία καταγράφονται οι οικονομικές δοσοληψίες της Κοινότητας κατά την περίοδο του Αγώνα και αφορούν πολεμικές δαπάνες· η βιβλιογραφία για το θέμα αυτό ελάχιστα έχει να συνεισφέρει είτε σε γενικά έργα είτε σε ειδικές μελέτες.