Θυμάσαι Πολυνείκη το τραγούδι εκείνο μαζί το τραγουδούσαμε στα καπηλειά της Θήβας μια νύχτα ολόκληρη ως τα χαράματα ως την αυγή. Είμαστε αδέρφια μια πορφύρα μας σκεπάζει το ίδιο νερό μυρώνει το κορμί μας όταν μετά την πάλη λουζόμαστε στον Ισμηνό. Θυμάσαι Πολυνείκη όταν γυρίζαμε απονύχτεροι για την Καδμεία πώς μας περίμενε αιώνια ξάγρυπνη η Ιοκάστη ως την αυγή. [Από την έκδοση]