Ο Πόε, εκτός από συγγραφέας διηγημάτων τρόμου, επιστημονικής φαντασίας, αστυνομικών ιστοριών, ποιημάτων και δοκιμίων, είναι και αρκετά οξύς σατιρικός συγγραφέας. Η όψη αυτή δεν έχει προσεχθεί όσο θα έπρεπε από τους Έλληνες και ξένους μεταφραστές και κριτικούς ως τώρα, με μοναδική εξαίρεση την οξυδερκή παρατήρηση του Ροΐδη το 1877, όταν τον παρουσίασε στο ελληνικό κοινό. Η λογοτεχνική σκηνή των ΗΠΑ (λογοτέχνες, εκδότες, περιοδικά, φιλόσοφοι, λογοτεχνικοί σύλλογοι και ομάδες) και η δυτική εν γένει λογιοσύνη αποτελούν το στόχο των ανθολογούμενων διηγημάτων. Παρ' όλη τη μεγάλη χρονική και χωρική απόσταση που μας χωρίζει από αυτά, τα εν λόγω κείμενα δεν παύουν να είναι διασκεδαστικά και να θίγουν όψεις του λογοτεχνικού σύμπαντος (ή μικρόκοσμου) με τρόπο ευφυή. Οι πολλαπλοί ιριδισμοί τους μπορούν να ικανοποιήσουν από την πιο επιφανειακή αναγνωστική προσδοκία ως και την πιο λεπτόλογη αναγνωστική ανίχνευση.