«Αν σου χαρίσω μια στιγμή, πού προλαβαίνεις να με πας;» Ο Ροδομάγουλος την κοιτά γεμάτος λαχτάρα. «Θα σε ταξιδέψω σε όλους τους γαλαξίες και τη στιγμή θα την κάνω να φανεί αιώνας!» Η Γη χαμογελά και, ενώ καταλαβαίνει την υπερβολή στα λόγια του, υποκύπτει στα καλοκάγαθα μάτια του. Μάτια τόσο εκφραστικά, που σαν αυτά δεν έχει ξαναδεί ποτέ της! «Αυτή η στιγμή είναι όταν η Σελήνη με κρύβει από τον Ήλιο», του λέει. «Και αυτή η στιγμή είναι πολύ κοντά. Θα προλάβεις;» «Άσ’ το πάνω μου!» σαν να της απαντά με το πονηρό του χαμόγελο. Και μεμιάς, χάνονται κι οι δύο στα βάθη του διαστήματος...