«Δύο συμβάντα μου έδωσαν αφορμή να γράψω τούτο το βιβλίο. Το ένα συντάραξε τη ζωή μου και με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, στα παιδικά μου χρόνια, στο πατρικό μου σπίτι, τη ζωή μου στο χωριό και μετέπειτα στην Αθήνα. Το άλλο είναι μια φιλική παρότρυνση από έναν πολύ καλό παιδικό μου φίλο.. Θέλω με αυτά τα γραφτά να αφηγηθώ όσα έζησα, είδα και άκουσα από τους παλιότερους. Ιστορίες ανθρώπινες, ιστορίες αγωνίας, ιστορίες αναστεναγμών, υπομονής, αδικίας, ιστορίες προσμονής και ελπίδας, ιστορίες προπαντός αληθινές… Διηγήσεις για το μεγαλείο, τη δύναμη και το κουράγιο που είχε ο λαός μας και ξεχωριστά ο αγροτικός πληθυσμός. Διηγήσεις για τους αγώνες και την αγωνία να μη χάσουμε τη λευτεριά μας… Τα γραφτά μου αυτά τα αφιερώνω στη γενιά μου, στη γενιά της Αντίστασης, στους απανταχού Βαφιανούς και στα παιδιά μας που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μακριά από το χωριό μας…».