Ο Πασκάλ δεν έμοιαζε ούτε στη μαμά του, ούτε στον μπαμπά του. Εκείνοι είχανε μεγάλα γαμψά νύχια και το δέρμα τους ήτανε ζαρωμένο. Ο ίδιος είχε απαλό φωτεινό τρίχωμα και τα νυχάκια του ήτανε λεπτά. Στο σχολειό, όταν τα άλλα παιδιά τον κορόιδευαν, ο Πασκάλ θύμωνε πάρα πολύ. Θύμωνε με όλους τους άλλους, μα και με τον εαυτό του. Έφτασε, όμως, μια μέρα που κατάλαβε ότι οι διαφορές τους δεν εμπόδιζαν τους γονείς του και τον ίδιο να αγαπιούνται πάρα πολύ. Η ιστορία αυτή καθησυχάζει την ανησυχία όλων των παιδιών που αναρωτιούνται, είτε είναι υιοθετημένα, είτε όχι, ποια είναι η θέση τους μέσα στην οικογένειά τους.