Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Άναψα τον αναπτήρα Να φωτίσω στον ήλιο να βλέπει Και να αποφεύγει Τις κακοτοπιές της απρόβλεπτης νύχτας Καθώς πλησίαζε με εκείνο το υπεροπτικό ύφος Των καρδιναλίων Κι ενώ το φεγγάρι σε εγρήγορση Εποπτεύει τα προβατάκια τ’ ουρανού Μην και ορμήσουν οι λύκοι Και επειδή η θάλασσα Διατηρεί τις αμφιβολίες της Και συμπεριφέρεται Ανάλογα με τις περιστάσεις Σκέφτηκα για να φτάσω γρήγορα Να κόψω με το ποδήλατο δρόμο Αλλά ο ουρανός Όπως γράφουν και οι εφημερίδες Σπέρνει χιόνι να ανθίσει ο χειμώνας Απηυδισμένος Απ’ όλα τούτα κι εκείνα Αρνήθηκα την πρόταση του Μιχάλη για τάβλι Και πήγα για ψάρεμα Τελικά έφτασα εγκαίρως Η θάλασσα ήταν ακόμα εκεί Οι άγκυρες από τις βάρκες Την κρατούσαν δέσμια.