Χρειάστηκα πολλή ώρα, για να καταλάβω από πού ερχόταν. Ο μικρός πρίγκιπας που μου έκανε πολλές ερωτήσεις, δε φαινόταν ν΄ ακούει ποτέ τις δικές μου. Από λέξεις μόνο, που έλεγε τυχαία, μου φανερώθηκαν όλα. Για παράδειγμα, όταν είδε για πρώτη φορά το αεροπλάνο μου (δε θα ζωγραφίσω το αεροπλάνο μου, είναι αρκετά πολύπλοκο για μένα), με ρώτησε: –Τί πράγμα είναι αυτό εδώ; – Δεν είναι πράγμα. Αυτό πετά. Είναι ένα αεροπλάνο. Είναι το δικό μου αεροπλάνο. Κι ήμουν περήφανος που μπορούσα να του πώ ότι πετάω. Τότε, φώναξε: –Πώς! Έπεσες από τον ουρανό; –Α! Πολύ αστείο… –Ναι, είπα με μετριοφροσύνη.