Ο "Μικρός Έγιολφ" είναι ένα πλήρες αριστούργημα και μορφικά αντιπροσωπεύει την ώριμη στιγμή του Ίψεν. Είναι ένα δοκίμιο στις έννοιες της ενοχής και του ελέους, του κοινωνικού προορισμού και του καθήκοντος. Κάτω από τις συγκρατημένες πράξεις των ηρώων του κυλούν αδυσσαλέα πάθη: όπως σ' ένα παγωμένο ποτάμι, κάτω από την επισφαλή κρούστα του κρύβονται χειμαρρώδεις υδάτινοι όγκοι. Μέσα από την ιστορία του Άλφρεντ και της Ρίτα συνειδητοποιούμε πως η επιδίωξη ενός απόλυτου σκοπού είναι η μεγαλύτερη πλάνη. Ο Ίψεν μας διδάσκει πως μόνη σωτηρία του ανθρώπου είναι η απεμπόληση των σκοπών και η παραδοχή της πτώσης, η οποία ενδεχομένως οδηγεί στην ανάσταση και στη λύτρωση.