“Στη στεριά, τα κοράλλια προσφέρονταν για να διαμορφωθούν, εκτός από κοσμήματα και χάντρες ροζαρίου (κομπολογιού), σε κουμπιά: ένας νεωτερισμός, που ήδη είχε εμφανιστεί στην Ιταλία τον 13ο αιώνα. Μια άλλη νέα μόδα είχε κάμει να εξαφανιστεί ο προηγούμενος τύπος των φαρδιών βρακιών, που ήταν άλλοτε μακριά μέχρι τα γόνατα κι άλλοτε μέχρι τον αστράγαλο – ακριβώς όπως τα δικά μας πανταλόνια. Στη θάλασσα, τον 13ο αιώνα εφευρέθηκε το περιστρεφόμενο τιμόνι, στημένο στην πρύμνη του πλοίου, αλλά και η πυξίδα ήταν αρχικά ένα μικρό κουτί από ξύλο πύξου (πυξαριού). Και στα δύσκολα, δεν έφτανε που βροντούσε από τον ουρανό η οργή του αθάνατου Θεού, ήταν ανάγκη ο ανθρωπάκος (όταν η σκληρότητα συμμαχεί με την υπεροψία!) να βροντάει και από τη γη: η ανθρώπινη τρέλα μιμήθηκε τον αμίμητο κεραυνό […] με τις πόλεις του Μεσαίωνα, πάντοτε έτοιμες να κάμουν πόλεμο, η ανθρωπότητα έπρεπε να κάμει τους λογαριασμούς της με μια άλλη εφεύρεση, τρομερή, την πυρίτιδα, ένα μείγμα άνθρακα, νιτρικού άλατος και θείου.” Αυτά τα σύντομα αποσπάσματα της Chiara Frugoni (Κιάρα Φρουγκόνι) είναι ένα μονάχα μικρό μέρος από τα πολλά και ιδιαίτερα κείμενα που συνθέτουν το πρώτο βιβλίο της σειράς μας το οποίο «αποσυνθέτει» την ιδέα που πολλοί ακόμη επιθυμούν να διατηρήσουν για τον Μεσαίωνα. Διαβάζοντας το βιβλίο θα καταλάβουμε πως η χιλιόχρονη αυτή εποχή δεν είχε κατακλυστεί από τον «σκοταδισμό». Θα μάθουμε την πηγή πραγμάτων που συναντούμε ακόμη και σήμερα και που γεννήθηκαν στον Μεσαίωνα: τα γυαλιά, το χαρτί με τα υδατόσημα, τις φιλιγκράνες και τους πρώτους τυπογράφους• τους αραβικούς αριθμούς και το μηδέν, την ημερομηνία από τη γέννηση του Χριστού και τις τράπεζες, τους συμβολαιογράφους αλλά και την αναισθησία! Θα ξαναγνωριστούμε με τα ονόματα των μουσικών φθόγγων, θα κρατήσουμε το σκάκι και τα παιγνιόχαρτα για τον ελεύθερό μας χρόνο και τη γάτα για οικόσιτη συντροφιά αλλά και θα συμμετάσχουμε στο περίφημο καρναβάλι. Θα φανταστούμε τα τζάμια στα παράθυρα των σπιτιών και το αναμμένο τζάκι. Και όπως αφηγείτ