Οι τέσσερις ιστορίες που βρίσκονται στο βιβλίο αυτό, από τις πιο διάσημες του Αντόν Τσέχωφ, είναι χαρακτηριστικά δείγματα της εξαιρετικής συγγραφικής ικανότητας του μεγάλου Ρώσου δημιουργού. Μέσα από την ιστορία του Αντρέι Βασίλιεβιτς Κοβρίν στον "Μαύρο Μοναχό", του Αντρέι Εφήμιτς στον "Θάλαμο Νο 6", του Βασίλιεφ στην "Κρίση" και του Ιβάν Ιβάνοβιτς και του Μπούρκιν αναδεικνύεται σιγά σιγά και αθόρυβα μία μοναδική εικόνα της ανθρώπινης, ψυχοσύνθεσης με τρόπο αξεπέραστο και χτίζεται μια απαράμιλλη σύνθεση της ρωσικής κοινωνίας και όχι μόνον αυτής. Ο "μαύρος μοναχός" είναι άραγε μια αγαθή μορφή που καθησυχάζει τους κουρασμένους ανθρώπους με όνειρα και ονειροπολήματα για τον ρόλο των "εκλεκτών του Θεού", των ευεργετών της ανθρωπότητας ή τουναντίον, είναι μια κακόψυχη μεγαλοφυΐα που προσελκύει τους ανθρώπους με δόλια κολακεία στον κόσμο της αρρώστιας, της δυστυχίας και της λύπης τόσο για τους ίδιους όσο και γι' αυτούς που τους περιβάλλουν; Ποιος ξέρει.