«Μια ώρα δεν είναι απλώς μια ώρα, είναι ένα δοχείο γεμάτο αρώματα, ήχους, σχέδια και κλιματικές συνθήκες». Αυτός είναι ο χρόνος για τον Αφηγητή του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο. Όμως, τι σκέφτονται αναφορικά με τον χρόνο οι φυσικοί και οι μαθηματικοί την εποχή του ατομικού ρολογιού; Πώς τον διατυπώνουν οι γεωεπιστήμονες ή οι νευροεπιστήμονες; Οι γλωσσολόγοι και οι καλλιτέχνες; Όσο για τον γραμμικό χρόνο του ιστορικού, πώς συσχετίζεται με αυτόν του συγγραφέα; Αυτή είναι η αντιπαράθεση στην οποία μας παροτρύνει να αφιερώσουμε την προσοχή μας το παρόν λεξικό, προϊόν της εργασίας της ομάδας ProusTime: να στοχαστούμε τον χρόνο με τον Προυστ, από τις ανθρωπιστικές επιστήμες στις θετικές επιστήμες, με τη διαμεσολάβηση των τεχνών. Νευρωνικά ίχνη και ίχνη της land art, ιστορικά αρχεία και περιβαλλοντικά αρχεία, ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών και ιστορία του σύμπαντος… Στις σελίδες του ανά χείρας τόμου αναδύονται πλήθος αντιλήψεων αναφορικά με τον χρόνο και τη μνήμη, οι οποίες διασταυρώνονται με εκείνες του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο. Ο αναχρονισμός συγχρωτίζεται με τη λήθη, η έλλειψη γειτνιάζει με την πρόοδο και ένα αινιγματικό κουβάρι μαλλί απέχει κατ’ ελάχιστον από ένα πεντάλ πιάνου…