Όχι, η γειτόνισσα έλεγε την αλήθεια. Ο Τζώρτζης του Μενεγή, ο μπαρμπέρης, της το πήρε το φιλί εκείνο το βράδυ. Και η Χρυσούλα δεν ηύρε δύναμι ν’αντισταθή. Αντί να φωνάξη, εγέλασε, –κι’ αντί να σηκώση πέτρα, αγωνίσθηκε μόνο να λυτρωθή από το σφίξιμό του και να του φύγη, να κρυφτή ’ς το σπίτι της… Ε, μα δεν ήταν σαν τους άλλους ο Τζώρτζης! Λεβεντόπαιδο, παλληκαράς ίσια μ’ εκεί πάνου, χεροδύναμος, που μπορούσε να τη στήψη ολάκερη σα λεμονόκουπα.