Στον "Επιστάτη" έχουμε ένα θέμα αρκετά κοινό στον χώρο της λογοτεχνίας και του θεάτρου: την εισβολή κάποιου στη ζωή δυο άλλων και τις καταστάσεις που αναπόφευκτα δημιουργούνται ανάμεσα στους τρεις. Και οι τρεις χαρακτήρες είναι αδιαμόρφωτοι και προσπαθούν μέσα από τη γλώσσα της ανάμνησης να πλάσουν ένα παρελθόν που ίσως τους βοηθήσει να πορευτούν προς το θολό μέλλον τους. Στο "Εκείνα τα χρόνια" το ίδιο θέμα επαναλαμβάνεται: στη μεσοαστική ηρεμία ενός ζευγαριού εισβάλλει μια κοινή φίλη από το παρελθόν, αυτό το παρελθόν κατακτά το παρόν και προσδιορίζει το μέλλον, που θα είναι διαβρωμένο από την πιθανότητα ευκαιριακών επαναλήψεων.