Η επιστήμη της γλωσσολογίας αδυνατεί να ερμηνεύση εκατοντάδας λέξεις και ονόματα της Ελληνικής γλώσσης άτινα στερούνται ετύμου και τα κατατάσσει εις την ιαπετικήν ή ινδοευρωγερμανικήν ομάδα γλωσσών. Έτερα ονόματα ή λέξεις μη έχοντα σχέσιν μετά της προαναφερομένης ομάδος τα χαρακτηρίζει ως: μικρασιατικά, μεσογειακά, προελληνικά, των Αιγαίων, ξενικά, σημιτικά, δάνεια ή αδήλου και σκοτεινού ετύμου. Άνευ ετύμου ονόματα είνε κώδικες φέροντα μνήμην διότι εντός αυτών λανθάνει [παραμένει κεκρυμμένος, απαρατήρητος, αθέατος, άγνωστος] ο Έλλην Λόγος και δη ο Ομηρικός. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)