"Εσύ τι πιστεύεις δηλαδή, πως όλα στη ζωή είναι αγαπητά, χαλαρά και αυτάρεσκα; Όχι, δεν είναι έτσι· η δυστυχία είναι ένας κρανίου τόπος, όπου απαριθμείς την τυχαία ανθοφορία των λουλουδιών. Χωρίς πόνο δεν θα είχε στήριγμα ο κόσμος. Αλήθεια, σ' έναν κόσμο όπου θα κυριαρχούσε αέναα η βαρετή γαλήνη, πώς θα μπορούσες να διακρίνεις το καλό απ' το κακό; Το σωστό απ' το λάθος;" Ο Μάρκο πάσχει από πρόωρη γήρανση, μια σπάνια ασθένεια που του στερεί την ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και τους εφηβικούς του έρωτες. Καθώς, όμως, το σώμα του γερνά και εξασθενεί, ο νους του ανδρώνεται, μπολιασμένος από τη δύναμη της ποίησης. Ο πατέρας του, Στέφανο, είναι δεινός μελετητής της αρχαίας ελληνικής γραμματείας - αυτή αποτελεί το νήμα που τους συνδέει. Ποιος από τους δυο γίνεται για τον άλλον "ο έμπορος του φωτός"; Μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αναζητούν μια ρωγμή απ' όπου ελπίζουν ότι θα δραπετεύσουν από την ασχήμια, την αρρώστια, τον θάνατο. Μετά τον "Βιβλιοπώλη του Σελινούντα", που αγαπήθηκε από τους Έλληνες αναγνώστες, ο Ρομπέρτο Βεκιόνι επιστρέφει με ένα ακόμα λαμπρό μυθιστόρημα για τη γενναιότητα της ψυχής μπροστά στις πιο ακραίες δυσκολίες.