Ο Λένιν, εννοείται, αποδεχόταν την αναγκαιότητα προσωρινών συμμαχιών με το αστικοδημοκρατικό κίνημα, όμως κατανοούσε τη συμμαχία αυτή όχι ως συμμαχία με τα αστικά κόμματα, που εξαπατούν και προδίδουν την επαναστατική μικροαστική δημοκρατία (τους αγρότες και τους μικροαστούς των πόλεων), αλλά ως συμμαχία με τις οργανώσεις και τις ομάδες των ίδιων των μαζών ενάντια στην εθνική αστική τάξη. Μ' αυτήν την έννοια, πώς έβλεπε ο Λένιν τη συμμαχία με τα αστικοδημοκρατικά κόμματα των αποικιών; και σε αυτό το ερώτημα ο Λένιν απαντά στις "Θέσεις" που έγραψε για το Δεύτερο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς: "Η Κομμουνιστική Διεθνής πρέπει να συνάπτει προσωρινές συμμαχίες με την αστική τάξη των αποικιών και των καθυστερημένων χωρών, δεν πρέπει όμως να συγχωνευτεί μαζί της, αλλά θα πρέπει να εξασφαλίζει χωρίς όρους τον ανεξάρτητο χαρακτήρα του εργατικού κινήματος και στην πιο εμβρυακή μορφή του"...