"... Είναι πολύ σημαντικό για μένα να μην παρανοηθούν τα κίνητρά μου. Δεν σκόπευα να κάνω κακό. Δεν ήθελα να καταστρέψω. Δεν ήταν σκοπός μου να στερήσω αυτό που ήταν πολύτιμο. Αποζητούσα μόνο να απελευθερώσω από αυτό που θεωρούνταν αξεπέραστα τέλειο. Έβλεπα τον εαυτό μου να προσφέρει ένα δώρο, μια διέξοδο, μια πρόκληση. Άνοιξα το παράθυρο και τον είδα να αστράφτει μέσα στο ηλεκτρικό, πορτοκαλί πέπλο του. Είχα δίκιο. Έπρεπε να πέσει όποιο κι αν ήταν το τίμημα..." Ο ήρωας του βιβλίου δεν διαθέτει όνομα παρά μόνο δύο αρχικά: Χ.Κ. Παραμένει έφηβος. Μεγαλύτερος ίσως στα χρόνια, ωστόσο έφηβος. Διακατέχεται από έναν ιδιότυπο νεανικό μεσσιανισμό. Του αρέσουν τα μεγάλα οράματα και εκστομίζει μεγαλόσχημες προτάσεις. Ακολουθεί τα χνάρια μιας συσκοτισμένης μορφής που κρύβεται στις λιγότερο φωτεινές πτυχές της νεοελληνικής Iστορίας. Ενός σκιώδους ποιητή και φιλοσόφου που αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του την 31η Ιανουαρίου 1968, αφήνοντας πίσω ένα κάλεσμα σχεδόν τρομαχτικό. Ο Χ.Κ. είναι κάπως επίμονος. Έχει ιδέες και ιδανικά. Έχει διαφορές με τον Παρθενώνα... και κάποια μέρα αποφασίζει να τις λύσει.