Είναι ένα μια από τις πιο γνωστές και πολυπαιγμένες κωμωδίες του Μολιέρου. Σ’ αυτό το έργο, που γράφτηκε το 1670, ο Μολιέρος διακωμωδεί σπαρταριστά, τον κύριο Ζουρνταίν, αφελή και κουτό νεόπλουτο αστό που λαχταρά να παραστήσει τον αριστοκράτη. Μεγαλομανής, όσο και βλάκας, γίνεται αντικείμενο χλευασμού και εκμετάλλευσης. Και όσο, βέβαια, ο κύριος Ζουρνταίν περιορίζεται στο να φοράει φανταχτερά αρχοντικά ρούχα, να χορεύει μενουέτο και να παίρνει μαθήματα ξιφασκίας ή φιλοσοφίας, η μανία του είναι ακίνδυνη και αφορά μόνο τον ίδιο. Αλλά αυτή η μανία αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη από τη στιγμή που επιζητεί να ρυθμίζει σύμφωνα με αυτή και τη ζωή των μελών της οικογένειάς του. Έτσι, όταν ο ήρωας αποπειράται να παντρέψει την κόρη του για να γίνει μαρκησία, τα πράγματα περιπλέκονται και η πλοκή οδηγείται σε ένα τρελό πανηγύρι ξέφρενων καταστάσεων.