Η ιδέα του βιβλίου –όπως τη φαντάστηκε και προσπάθησε να υλοποιήσει ο συγγραφέας, γεννημένος και μόνιμος κάτοικος Νυδριού– είναι η ερμηνεία του φαινομένου Νυδρί, όπως εκείνος το είδε για να καταλήξει στα συμπεράσματα που τον οδήγησαν να γράψει γι’ αυτό και το ταξίδι του. Είναι το Νυδρί ένα μικρό χωριό ή ένας μεγάλος συνοικισμός σύμπραξης μικρών κοινωνικών ομάδων, οικογενειών απ’ τα ορεινά της Λευκάδος; Είναι μια κοινοπραξία οικονομικών συμφερόντων, σε μια βάση στερεή για να προκύψει τελικά η ταυτότητα του Νυδριώτη; Είναι ένα μικρό χωριό μέσα σε μια μεγάλη θερινή, ηλιόλουστη, καμίνι του καλοκαιριού πόλη, ή τελικά είναι λίγο απ’ όλα, λίγο απ’ το ένα και λίγο απ’ το άλλο, λίγο ζωή και λίγο θάνατος στο λιοπύρι του μεσημεριού και λίγο κόλαση το μεταμεσονύχτιο και λίγο παράδεισος τις ηλιόλουστες Κυριακές του χειμώνα; Είναι αυτά όλα ή τίποτα απ’ όλα αυτά. Είναι το ένα και το άλλο που συγκλίνουν, απωθούνται για να προσπαθήσουν ξανά να βρεθούν μαζί για να χωρίσουν μέσα σε καθημερινούς κύκλους δημιουργίας και καταστροφής, χαράς και θλίψης, πόνου και λύτρωσης, δυστυχίας και ευτυχίας. Είναι το Νυδρί το σπλάχνο μας, η φύση μας γεμάτη νερό και υγρασία, είναι εκείνο που και ’μεις είμαστε. Κάθε ίντσα και κάθε σπιθαμή εδάφους, εδώ που όλοι βρεθήκαμε με κάποιον τρόπο, κάτι έχει να αποκαλύψει, να διηγηθεί και να περιγράψει, χαρακιές βαθιές στις ζωές που πέρασαν και χάθηκαν, τις μικρές και μεγάλες στιγμές γεμάτες χαρά και θλίψη, δάκρυ, αίμα και ιδρώτα. Κάθε κόκκος άμμου, κάθε ίνα βλάστησης, όπου κι αν βρίσκεται, κάθε πόντος διαδρομής, κάθε ιδέα κάποιου για το τι θα πρέπει να κάνει το επόμενο λεπτό, περιέχει κάτι απ’ τη δική μας ύπαρξη, τη θέληση και την πίστη μας, τη διάθεσή μας για τη ζωή που ονειρευτήκαμε εδώ που ζήσαμε, τα καλά και τα κακά του κόσμου που γεννηθήκαμε. Δεν είμαστε εμείς οι Νυδριώτες επιβάτες αιώνιοι στο όχημα Νυδρί, αλλά απλοί ταξιδευτές σε τμήμα της διαδρομής του. Προηγήθηκαν πριν από μας άλλοι για να ακολουθήσουν μετά από μας πολλοί περισσότεροι. Στο