Ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, ο Σκρούτζ, τ’ ανηψάκια και η υπόλοιπη χαριτωμένη παρέα του Ντίσνεϋ είναι, εδώ και πενήντα χρόνια, οι αγαπημένοι φίλοι μικρών και μεγάλων. Είναι όμως τόσο αθώοι, όσο τους νομίζουμε; Είναι τόσο καλοπροαίρετοι, όσο θέλουν να μας τους παρουσιάζουν; Εκτός από τη ρόδινη εικόνα τους, που μας δείχνει η πολυεθνική ψυχαγωγική εταιρεία του Ντίσνεϋ, υπάρχει και μια αντίθετη οπτική γωνιά. (...) Το συμπέρασμα είναι ότι, πίσω από το ξέγνοιαστο ύφος της παρέας του Ντόναλντ, κρύβεται ένα ακόμη πρόσωπο του ιμπεριαλισμού και - γενικότερα - της κυρίαρχης ιδεολογίας στον πολιτιστικό τομέα. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)