Στο κινηματογραφικό έργο του Godard η φαντασία, με μέθοδο παλίμψηστη και παιγνιώδη συχνά σουρεαλισμό, υπηρετεί υπαρξιακά την κατανόηση του πνεύματος και του παλμού της εποχής του (Zeitgeist), ενώ η εκ μέρους του κατανόηση του περιβάλλοντος κόσμου (παλινδρομώντας μεταξύ του μηδενός και του άπειρου) υπηρετεί "σημειωτικά" τη φαντασία του αινιγματικού, ανεξάντλητου αυτού πειραματιστή και σπεσιαλίστα της αληθινής αναπνοής του κινηματογράφου.Ο Jean-Luc Godard (σε αγαστή σύμπνοια με τον Alain Resnais) είναι μόνο η αιχμή του δόρατος αυτού του βιβλίου, το οποίο (αν παραστήσουμε σχηματικά με τη μορφή ανισοσκελούς τριγώνου), έχει κορυφές αντιπαράθεσης στις δύο γωνίες της βάσης του τον χολιγουντιανό ρεαλισμό αληθοφάνειας και τον μοντερνισμό της γαλλικής Nouvelle Vague, αντίστοιχα. Η κορυφή λοιπόν του τριγώνου είναι οι πολυποίκιλες εκδοχές της αφηγηματικής δομής και φόρμας στον κινηματογράφο (στο εύρος που επιτρέπει η ανάσα της οικονομίας του παρόντος ερευνητικού έργου). Το βιβλίο εμπλουτίζουν δύο επιπλέον κεφάλαια για τους Luis Bunuel και Joseph Losey, τους δύο αυτούς κορυφαίους σκηνοθέτες, που όντας ενεργοί δεκαετίες πριν από τη γέννηση της Nouvelle Vague -με τον σπεσιαλίστα της τόλμης και της ελευθερίας Bunuel να επιδίδεται με σουρεαλιστική ακρότητα στον μοντερνισμό, ιδίως στα πρώτα κινηματογραφικά βήματά του- δέχτηκαν, ο καθένας με τον τρόπο του, την επίδραση της Nouvelle Vague, του πιο διάσημου κινηματογραφικού ρεύματος στην ιστορία του κινηματογράφου.