Γλάρος Μ’ έκανε το σκυλί του πελάγου Του να μυρίζομαι τα καράβια πίσω από τον ορίζοντα τις φωτιές στους βυθούς και στα άστρα Του. Μ’ έκανε το σκυλί της αυλής Του να αγναντεύουμε παρέα στα βράχια τον χρόνο που πλέει γύρω από τα νησιά Του. Μ’ έκανε το σκυλί του περιβολιού Του να μην τρυπώνει ο Τρυγητής και του σουφρώνει τις ώριμες νοστιμιές Του. Μ’ έκανε το σκυλί του κοπαδιού Του λευκός, κρυμμένος στον αφρό των κυμάτων να τσομπανεύω τους ανέμους Του. Μ’ έκανε το σκυλί του κυνηγιού Του να ξετρυπώνω τους χαμένους στη θάλασσα που τρομάζουνε τους τουρίστες Του. Μ’ έκανε ο Θεός το σκυλί Του χωρίς ουρά, να μη δείχνω τη χαρά στην καλοκαιριά με μικρά φτερά, να μην τρέχω μακριά απ’ την αγάπη Του. Ο κουτσός μήνας με βοήθησε να το σκάσω. Και για σένα που ρωτάς και γι’ Αυτόν που με ψάχνει· ο Αδέσποτος είμαι με το τσιμπούρι του ήλιου. Πίσω απ’ τα καΐκια Του γαβγίζω και ξεδιψώ στην αρμύρα.