Σεπτέμβριος 1954. Ένα μικρό πετρελαιοφόρο αποπλέει από τον ναύσταθμο του Βασιλικού Ναυτικού στην Αμφιάλη. Άλλο ένα ταξίδι ρουτίνας για δέκα ναυτικούς, με τον καθένα τους να έχει τα δικά του βιώματα. Μέσα σε αυτούς και ο Παναγιώτης από τα Καμίνια του Πειραιά, ο έφεδρος μηχανικός που υπηρετεί τη θητεία του και ονειρεύεται μία καριέρα στην εμπορική ναυτιλία. Ο Χιώτης κυβερνήτης και το πλήρωμά του δεν σκέφτονται τίποτε άλλο παρά μόνο την αποστολή του καραβιού τους: να εφοδιάσουν τις δεξαμενές του στόλου στη Λέρο με κάποιες χιλιάδες λίτρα πετρελαίου. Μόνο που αυτή τη φορά μία αναπάντεχη θαλασσοταραχή στο Ικάριο πέλαγος θ’ αλλάξει τα σχέδιά τους. Μία αναγκαστική προσόρμιση σε ένα απομονωμένο νησί του αρχιπελάγους, μία θεόσταλτη έμπνευση του κυβερνήτη, μία ανάμνηση που θα συντροφεύει τον Παναγιώτη σε όλη την υπόλοιπη ζωή του... Μία άγνωστη αλλά αληθινή ναυτική ιστορία οδηγεί τον συγγραφέα σε μία σκιαγράφηση της ζωής και των ηθών της ελληνικής κοινωνίας στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’50. Τότε που η τιμή της οικογένειας και ο λόγος του νοικοκύρη ήταν υπέρτατες αξίες.