Από τη δεκαετία του '60 η ψυχολογία ασχολείται όλο και πιο συστηματικά με τις διαφορές των φύλων στη νοημοσύνη, επικαλούμενη κυρίως μια ειδική κλίση των ανδρών στην οπτική αντίληψη του χώρου και στα μαθηματικά καθώς και των γυναικών στη γλώσσα. Οι ιδέες αυτές τυγχάνουν πλατιάς κοινωνικής προβολής και χρησιμοποιούνται, επιπλέον, για να ερμηνεύσουν τον κατά φύλο καταμερισμό εργασίας - φαινόμενα που δεν μπορεί να στερούνται πολιτικής σημασίας. Το βιβλίο εξετάζει κριτικά τις εμπειρικές έρευνες και τις υποθέσεις που μιλούν για διαφορές στις γνωστικές δυνατότητες. Υποστηρίζει ότι οι ιδέες περί διαφωνιών δεν είναι ως επί των πλείστων ούτε καν εμπειρικά θεμελιωμένες και χαρακτηρίζονται επιπλέον από σοβαρά θεωρητικά και μεθοδολογικά προβλήματα. Είναι γενικά κατακριτέα η ιδέα των φυσικών νοητικών και επαγγελματικών κλίσεων. Η κριτική καταπιάνεται, συνεπώς, με γενικότερα ζητήματα, όπως η έννοια και η δόμηση του φύλου και της νοημοσύνης, η ιστορία και η πολιτική χρήση της ψυχομετρίας, η ιστορία και η κοινωνιολογία του κατά φύλο καταμερισμού εργασίας, οι απόπειρες να αποδοθούν οι νοητικές ικανότητες σε βιολογικά φαινόμενα όπως τα γονίδια, οι ορμόνες και η λειτουργική οργάνωση του εγκεφάλου.