[...] Η Νίκη Καναγκίνη ανήκει στη γενιά των πνευματικών ανθρώπων που με τις αναζητήσεις τους και τις προτάσεις τους αναζωογόνησαν την ελληνική πολιτιστική ζωή μετά το 1960 στο χώρο των εικαστικών τεχνών, αλλά και της μουσικής, του θεάτρου, της ποίησης και της λογοτεχνίας. Η εξέλιξη του έργου της περνά από αντιπροσωπευτικά στάδια που αντικατοπτρίζουν την πορεία μιας γυναίκας καλλιτέχνιδας, η οποία παρατηρεί με οξυδέρκεια και κριτικό πνεύμα το γύρω της κόσμο, μένει ανοικτή στα ερεθίσματα της δικής μας και της ξένης πολιτιστικής παράδοσης, αναπλάθει το μύθο της πραγματικότητας και την πραγματικότητα του μύθου, και φτάνει ως την αυτοαναγνώριση και τη συμφιλίωση με τη φύση και το φύλο της. [...] (απόσπασμα από τη σελ. 83 του βιβλίου)