Η Νευροκοινωνιολογία αποτελεί ένα νέο κλάδο των Νευροεπιστημών, ο οποίος ασχολείται με την αλληλεπίδραση μεταξύ της οργανωμένης κοινωνίας και των θετής με τα νευρωνικά κυκλώματα. Η σημασία των Κοινωνικών Νευροεπιστημών και ειδικότερα της Νευροκοινωνιολογίας προσδιορίστηκε μετά το 1997, όταν έγινε σαφές -μετά από σχετικές κλινικές μελέτες- ότι κοινωνικά φαινόμενα όπως οι κοινωνικές αναπαραστάσεις, οι τρόποι επικοινωνίας που επιλέγουμε με τους άλλους, η κοινωνική δράση και αντίδραση, έχουν όχι μόνο νευρωνικό υπόβαθρο, αλλά επηρεάζουν και την συμπεριφορά των νευρωνικών συνάψεων, όπως επίσης και των νευροδιαβιβαστών. Οι νέοι τομείς των Νευροεπιστημών όπως η Νευροκοινωνιολογία, η Νευροπολιτική, η Νευροφιλοσοφία, και η Νευροηθική απεγκλωβίζουν τον νευροεπιστήμονα από το κλασσικό αποστειρωμένο εργαστήριο της δεκαετίας του 1970-1980 και τον θέτουν εντός του κοινωνικού συστήματος ως συμμέτοχο και διαμορφωτή του. Οι Νευροεπιστήμες πλέον υπακούουν στην συνδυαστική πορεία των επιστημονικών κλάδων και δεν μπορούν να διαχωριστούν από τις κοινωνικές επιστήμες και ειδικότερα από την Κοινωνική Ανθρωπολογία, ή/και την Κοινωνική Ψυχολογία. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πρώτο που κυκλοφορεί στην ελληνική γλώσσα και εισάγει τους όρους και τις αρχές της Νευροκοινωνιολογίας, υπογραμμίζοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ κοινωνικών επιστημών και επιστημών του εγκεφάλου, μια σχέση η οποία φαινόταν ως ουτοπία λίγα μόλις χρόνια πριν. Ο συγγραφέας ξεκινώντας από πρωταρχικές και πρωτόγονες ίσως δομές όπως είναι η κοινωνική οργάνωση του ζωικού βασιλείου, καταλήγει στις ανθρώπινες κοινωνίες, υπογραμμίζοντας την συσχέτιση μεταξύ κοινωνικού συστήματος και εγκεφαλικής λειτουργίας. Παράλληλα, παλιές έννοιες όπως οι λειτουργίες του δεξιού και του αριστερού ημισφαιρίου, αναλύονται από τον συγγραφέα κάτω από ένα πρίσμα νευρο-κοινωνιολογικό που ενσωματώνει το νευροφυσιολογικό υπόβαθρο και την κοινωνική διάσταση της εγκεφαλικής λειτουργίας. Το πιο σημαντικό ίσως ερώτημα που τίθεται είναι, "τελικά