Ο πρώτος χρονολογικά κανόνας ποινικής δικονοµίας, που υπαγορεύει την αναγκαιότητα ακρόασης και των δύο αντιτιθέµενων πλευρών για την έκδοση ορθής απόφασης. Αν το ουσιαστικό ποινικό δίκαιο προσδιορίζει τα αδικήµατα και προβλέπει ποινές, το ∆ικονοµικό Ποινικό ∆ίκαιο περιγράφει βήµα-βήµα την προδικασία, την ενδιάµεση διαδικασία και την κύρια διαδικασία. Κύριες πηγές: ο ισχύων Κώδικας Ποινικής ∆ικονοµίας, το Σύνταγµα, η Ευρωπαϊκή Σύµβαση ∆ικαιωµάτων του Ανθρώπου (ΕΣ∆Α). Θα λέγαµε εύστοχα ότι η Ποινική ∆ικονοµία προστατεύει τον διωκόµενο από πιθανές αυθαιρεσίες της Αρχής, αφού διατυπώνει προβλέψεις, τις οποίες δεν µπορεί να υπερβεί το ∆ικαστικό Σύστηµα. Ασφαλώς συχνά υπάρχει διαφοροποίηση µεταξύ θεωρίας και πράξης. Και βέβαια η εφαρµογή και ισχυροποίηση των κανόνων της Ποινικής ∆ικονοµίας «καθαγιάζεται» καθηµερινά στην πράξη στις αίθουσες που απονέµεται η ποινική δικαιοσύνη. Οι όποιες δικονοµικές υπερβάσεις των δικαστηρίων ελέγχονται από τον Άρειο Πάγο.