Ο νεοφιλελευθερισμός -το δόγμα ότι η αγοραία συναλλαγή αποτελεί ένα σύστημα ηθικών αρχών που μπορεί να χρησιμεύσει ως οδηγός της ανθρώπινης δραστηριότητας στο σύνολό της- έχει κυριαρχήσει στον τρόπο σκέψης και στην πρακτική, σχεδόν σ' όλο τον κόσμο από το 1970 περίπου. Η εξάπλωσή του στηρίχθηκε στην ανασυγκρότηση των εξουσιών του κράτους, έτσι ώστε να δίνεται προτεραιότητα στην ιδιωτικοποίηση, στη χρηματοοικονομία και στις διαδικασίες της αγοράς. Οι κρατικές παρεμβάσεις στην οικονομία ελαχιστοποιούνται, ενώ υποβαθμίζεται η υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει την ευημερία των πολιτών του. Ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ, συγγραφέας επίσης των έργων "The Condition of Postmodernity" και "The New Imperialism" εξιστορεί στο παρόν βιβλίο την προέλευση του νεοφιλελευθερισμού και πώς εξαπλώθηκε στην παγκόσμια σκηνή. Ενώ συχνά αναφέρονται οι Θάτσερ και Ρέιγκαν ως οι πρωταίτιοι αυτής της νεοφιλελεύθερης στροφής, ο Χάρβεϊ δείχνει πώς ποικίλες δυνάμεις, από τη Χιλή μέχρι την Κίνα και από την Πόλη της Νέας Υόρκης μέχρι την Πόλη του Μεξικού, έπαιξαν επίσης το ρόλο τους. Ακόμη διερευνά τις συνέχειες και τις αντιθέσεις ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό του είδους που εφήρμοσε ο Κλίντον και στην πρόσφατη στροφή προς το νεοσυντηρητικό ιμπεριαλισμό του Τζορτζ Γ. Μπους. Τέλος, μέσω της κριτικής ανάγνωσης της ιστορικής εξέλιξης του νεοφιλελευθερισμού, ο Χάρβεϊ δημιουργεί ένα πλαίσιο που δεν περιορίζεται στην ανάλυση των πολιτικών και οικονομικών κινδύνων που μας περιβάλλουν, αλλά προσδιορίζει και τις προοπτικές για πιο δίκαιες κοινωνικά εναλλακτικές λύσεις, υπέρ των οποίων ήδη αγωνίζονται πολλά αντιπολιτευτικά κινήματα.