Ήταν µικρό και χνουδωτό – κουτάβι πόσο µοιάζει! Και τ’ ορφανό λυκόπουλο βοσκός στη στάνη µπάζει, να τ’ αναθρέψει σαν σκυλί µε τ’ άλλα του παρέα. Και ζήσανε χρόνια µαζί· ώσπου µια µέρα ωραία, δουλειά τυχαίνει του βοσκού, κατά την πόλη πάει κι αφήνει το κοπάδι του ο λύκος να φυλάει…