Λονδίνο, 27 Ιουλίου 1945. Η ειρήνη είχε επιτέλους επιστρέψει στην Ευρώπη. Το διεστραμμένο πρόσωπο της ηπείρου, που είχε αρχίσει να γίνεται οικείο, είχε πλέον εκδιωχθεί. Είχαν ήδη περάσει δύο μήνες από τη λήξη του πολέμου. Ο αρχιναζί τύραννος πήρε ο ίδιος τη ζωή του στα χέρια του, αυτοκτονώντας σ' ένα τσιμεντένιο καταφύγιο κάτω από τα ερείπια της πρωτεύουσάς του, και οι Σύμμαχοι ανακηρύχθηκαν νικητές. Εκείνη τη μέρα στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος, στο Μπρόμπτον του Λονδίνου, λάμβανε χώρα μια τελετή μνήμης, ακατανόητη σε κάποιους. Για πολλούς άλλους, ήταν αηδιαστική και ενοχλητική, ιδιαίτερα για κείνους που είχαν χάσει αγαπημένα πρόσωπα στον πόλεμο. Η επιμνημόσυνη δέηση που τελούνταν εκείνη τη μέρα σε βρετανικό έδαφος και μεταδιδόταν από το BBC, ήταν για ένα Γερμανό που πέθανε τρεις μήνες νωρίτερα. Η είδηση του θανάτου του ξεπρόβαλε τόσο αργά μέσα από τον κουρνιαχτό του πολέμου, που μόλις πρόσφατα την πληροφορήθηκαν οι φίλοι και η οικογένειά του. Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν ήξεραν τίποτα. Όμως εδώ στο Λονδίνο είχαν μαζευτεί εκείνοι οι λίγοι που γνώριζαν. Ο άνθρωπος που πέθανε ήταν αρραβωνιασμένος και επρόκειτο να παντρευτεί. Ήταν θεολόγος. Και εκτελέστηκε εξαιτίας του ρόλου του στη συνωμοσία για τη δολοφονία του Χίτλερ. Αυτή είναι η ιστορία του.