Ο Νίκος πάντα νοσταλγούσε το εφηβικό του όνειρο, μια πεντακοσάρα Moto Guzzi. Μα δεν φανταζόταν ποτέ πόσο θα τον σημάδευε η γνωριμία μου μαζί του. Ούτε ο Τζιουζέπε, ο νεαρός Ιταλός μηχανολόγος, είχε καταλάβει πόσο θα επηρέαζα τη ζωή του, ούτε ακόμη και ο Φρανκ, ο γερο-χίπης και η γλυκιά Μαίρη Ελίζαμπεθ, ούτε ο κύριος Χρήστος και τόσοι άλλοι... Δεν μιλάω συχνά, ούτε να γράφω ξέρω καλά καλά. Όμως νοιώθω. Και θυμάμαι, τους δρόμους που πέρασα, τους κόσμους που είδα, τους ανθρώπους που αγάπησα. Μια παλιά μηχανή είμαι. Και αυτή είναι η ιστορία μου.