«Μητρός τε Πατρός τε», δυο στάλες από το αίμα μου όσο να νιώθω κάθε φορά ακόμα πιο έντονη την παρουσία τους… «Και των άλλων προγόνων» ένα θυμίαμα, αίνος και ύμνος σ’ αυτούς που μου χάρισαν αυτή την ευεργεσία, να τους προσκαλώ διά βίου… Και στο «Παράρτημα» μαζί με τα άλλα τρία, μικρά κομμάτια, τρία ποιήματα αφιερωμένα στις δυο εγγονές μου, τη Ζωή και την Έλλη, σαν συνέχεια δική μου, και με την έγνοια για το μέλλον τους… «Μητρός τε και Πατρός και των άλλων Προγόνων», και βέβαια κατά το Σωκρατικό «τιμιώτερον εστίν η πατρίς», που «εχθροί και φίλοι», την έφεραν και πάλι σήμερα να «αμύνεται περί πάτρης»…