Το όνομα «Όμηρος» ταυτίζεται με το όνομα «Οδυσσεύς Λαερτιάδης» είναι δηλαδή κωδικοποιημένον ψευδώνυμον εκ των 72 γραμματικών του Ονομακρίτου [τρεις οι γραμματικοί ανά ραψωδίαν, ήτοι: 3x24=72]. Ούτοι διέσωσαν τα ομηρικά έπεα (Ιλιάς-Οδύσσεια), μεταγράψαντες από τον πεζόν λόγον εις το δακτυλικόν εξάμετρον τούτο το μέγα έργον εγένετο επί εποχής του Τυράννου Αθηναίων Πεισιστράτου (538 - 527 π.Χ.). Ο Όμηρος [Λαερτιάδης Οδυσσεύς] συνέλεξε τας μαρτυρίας και τους λόγους των μαχητών ίνα παρουσιάση ατρεκέως εις το μέγα έπος «Ιλιάς» την φρίκην του πρώτου καταγεγραμμένου ελληνικού εμφυλίου πολέμου (ΙΛ. Σ 242) «φυλόπιδος κρατερής και ομοιΐου πολέμοιο» ήτοι [γενοκτονίας κρατερής και εμφυλίου πολέμου]· και εις (οδ. σ 265) «έκριναν μέγα νείκος ομοιΐου πολέμοιο» [διέκριναν μεγάλην σύγκρουσιν εμφυλίου πολέμου]. Ο.: ΟΔΥΣΣΕΥΣ - Μ.: ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ - Η.: ΗΔΕ - Ρ.: ΡΗΣΕΙΣ - Ο.: ΟΜΑΡΤΗΣΑΝΤΩΝ - Σ.: ΣΥΝΕΛΕΞΕΝ Ο Οδυσσεύς συνέλεξε μαρτυρίας και λόγους των συνεκστρατευσάντων. Ο Όμηρος δεν ήτο τυφλός· εντός των επέων (Ιλιάς-Οδύσσεια) τα οπτικά ερεθίσματα, περιγραφαί και παρομοιώσεις, δεικνύουν άνδρα ορώντα και οξυδερκή· τον «ετύφλωσαν» οι επιίστορες ίνα έχη έτυμον: «ό μη ορών». Περί ταυτοπροσωπίας Οδυσσεύς = Όμηρος υπάρχει η απόδειξις εις την Οδύσσειαν. Αφηγείται ο Όμηρος, εις πρόσωπον α' ενικόν, πώς ο επαίτης μεταμφιεσμένος Οδυσσεύς (ξείνος) «εστήκειν φαείνων» εν μέσω των μνηστήρων με τους λαμπτήρας ανά χείρας φωτίζων (οδ. σ 344-5) « αυτάρ ο παρ λαμπτήρσι φαεινών αιθομένοισιν εστήκειν ες πάντας ορώμενος·» Εις απόδοσιν: [έπειτα ο (ξείνος, επαίτης Οδυσσεύς) παρά των καιομενων λαμπτήρων εστήκειν φωτίζων εις πάντας ορώμενος·]. Δηλαδή μας λέγει ο ίδιος, ο αφηγητής Όμηρος, ότι εγώ ο Οδυσσεύς, είχον σταθή φωτίζων. Το α' ένικόν πρόσωπον υπερσυντελίκου του ρήματος ίστημι μέσης φωνής είνε εστήκειν, ο Όμηρος ώφελε να γράψη εις γ' ενικόν εστήκει άνευ [ν]. Ο Τρωικός πόλεμος εγένετο τφ 3.087-3.078 π.Χ., τούτον απεδείχθη υπό του ταξιάρχου Γ. Υ. Σ. αειμνήστου φίλου, Κωνσταντίνου Κουτρουβέλη, εις το Α' Διεθνές Συνέδρ