Η Μικρή μεθόριος είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της Ελένης Αράπη. Σε αυτήν συνδιαλέγεται με τα αρχαία και νέα ερείπια, με το φυσικό τοπίο που βρίσκεται μακριά από το κέντρο, εντέλει με τη μεθόριο. Ο έρωτας, ο αντέρωτας, οι ρίζες, οι πυρήνες και η εναντίωση απέναντι σε ό,τι θεωρείται πολιτικά ορθό, αποτελούν τα νοηματικά κέντρα γύρω από τα οποία υφαίνει τον ποιητικό της ιστό. Μέσα από την αγχιβασία με το μύθο, τα θραύσματα, τις πληγές, αποσκοπεί ο ποιητικός λόγος να λειτουργήσει ως συγκολλητική ουσία και να κηρύξει τη νίκη του επί του θρυμματισμού, κάνοντας «οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου» (Ανδρέας Εμπειρίκος).