Δεν είμαστε Μικρασιάτες. Οι παππούδες μας δεν ήρθαν από την ηρωική και μαρτυρική γη της Ιωνίας και της Αιολίας. Δεν ζήσαμε οδύνη, πόνο, φόβο, εθνικό διχασμό. Η μελέτη όμως λογοτεχνών από το Αϊβαλί αλλά και τη Μικρασία γενικά, ήταν μια πρώτη επαφή με κάτι που πάντα μας συγκινούσε. Ο νόστος για τις αλησμόνητες πατρίδες ανθρώπων που ξεριζώθηκαν βίαια, παίρνοντας μαζί με τα ελάχιστα υπάρχοντά τους, τις μνήμες, τα τραγούδια και τον πολιτισμό τους, μας ώθησε να γνωρίσουμε λεπτομερέστερα «πώς γίνηκε τούτο το κακό» μέσα από τη μελέτη του Τύπου της εποχής. Στην έρευνά μας αναζητήσαμε στοιχεία και πληροφορίες σε εφημερίδες και περιοδικά. Επιδίωξή μας ήταν να καταγράψουμε όσα συνέβησαν, τους πρωταγωνιστές, τους αντιμαχόμενους, μέσα από την οπτική και την πένα δημοσιογράφων, που είναι απεικονιστική, περιγραφική, ζωντανή, συναρπαστική και άμεση. Στην προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας διαπιστώναμε ότι η οπτική γωνία θέασης των γεγονότων από κάθε εφημερίδα, κατά κανόνα ήταν διαφοροποιημένη από τις υπόλοιπες και κάποιες φορές έφτανε σε πλήρη αντίθεση ή αποσιώπηση. Η διαπίστωση αυτή δεν μας εξέπληξε, αλλά σίγουρα καθιστούσε πιο δυσχερές το έργο μας. [...]Μέσα από τη συγκέντρωση και έκδοση των άρθρων του Παντελή Ι. Καψή, φιλοδοξούμε να ζωντανέψουμε και να διατηρήσουμε την εθνική και συλλογική μνήμη, γι' αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Θεωρήσαμε χρέος μας να προσφέρουμε και εμείς μια μικρή ψηφίδα στο υπέρλαμπρο ψηφιδωτό που ανεγείρει η θύμηση και η ευγνωμοσύνη των πανελλήνων, για τα 100 χρόνια από τη θυσία και τον ξεριζωμό εκατομμυρίων Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες, ύστερα από συνεχή παρουσία εκεί τριών και πλέον χιλιάδων ετών. Επιδιώξαμε να προσφέρουμε στον αναγνώστη ένα έργο κατατοπιστικό, ευχάριστο και ευσύνοπτο, που να περιλαμβάνει ανθολογημένα και αρμολογημένα, άρθρα αυτού του δασκάλου της δημοσιογραφίας αποφεύγοντας κείμενα άλλων πηγών, ετερόκλητα, αληλοαναιρούμενα και ανομοιογενή. Δεν συμπεριλάβαμε φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, πίνακες γιατί κάθε άρθρο του Π. Καψή είναι χί